سرکار خانم دکتر نرگس رودگر، دانشیار و عضو پیوسته گروه مطالعات زنان و خانواده دانشگاه باقرالعلوم(ع)، در پنل تخصصی «خانواده در اسلام و مسیحیت»، که به زبان انگلیسی برگزار شد با ارائه مبحثی تحت عنوان «دیدگاه رحمتمحور قرآن کریم درباره زنان در ابعاد سهگانه فردی، خانوادگی و اجتماعی»، به تبیین مبانی قرآنی جایگاه زن پرداخت.
خانم دکتر رودگر که ریاست پنل تخصصی «خانواده در اسلام و مسیحیت» و مدیریت علمی این بخش را بر عهده داشت، اظهار کرد: اصل حاکم بر نگرش قرآن کریم نسبت به زن، اصل رحمت است که در سه حوزه فردی، خانوادگی و اجتماعی تجلی مییابد.
وی افزود: این نگرش، با تأکید بر کرامت ذاتی انسان، تساوی زن و مرد در مسیر کمال، احسان در روابط انسانی و معاشرت نیکو، حقوق و منزلت زن را در نظام الهی تضمین میکند.
استاد دانشگاه باقرالعلوم(َع) در ادامه با اشاره به برخی برداشتهای نادرست از آیات قرآن کریم تصریح کرد: تفسیر گزارهای و اقتباس جزئینگرانه از برخی احکام ناظر به زنان، موجب شکلگیری شبهه خشونت علیه زن در قرآن شده است؛ در حالیکه این برداشتها با اصول تفسیری صحیح و نگرش جامع قرآن کریم در تضاد است.
پنل تخصصی «خانواده در اسلام و مسیحیت» با هدف بررسی تطبیقی دیدگاههای دو دین آسمانی در زمینه جایگاه خانواده، فرصتی برای گفتوگوی علمی و تبادل نظر میان اندیشمندان و پژوهشگران فراهم ساخت.
این پنل تخصصی در چارچوب همایش بینالمللی مطالعات تطبیقی اسلام و مسیحیت و به همت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، با حضور جمعی از اندیشمندان و پژوهشگران دینی برگزار شد.
در ادامه بخشی از سخنرانی سرکار خانم دکتر رودگر که به زبان انگلیسی ارائه شد را می خوانید:
“The Qur’anic Mercy-Centered Perspective on Women in the Threefold Dimensions: Individual, Familial, and Social”
The governing principle underlying the Holy Qur’an’s view of women across the three domains—individual, familial, and social—is the dominance of mercy (raḥmah). This perspective guarantees women’s rights and status by relying on the principles of inherent dignity (karāmah dhātiyyah), equality in perfection (i.e., spiritual and intellectual growth), benevolence (iḥsān) in relationships, and kindly association (mu’āsharah bi’l-ma’rūf).
Fragmented interpretation and a partial, detail-oriented appropriation of certain legal rulings (aḥkām) concerning women have led to the imputation of violence toward women in the Holy Qur’an. This interpretation, however, contradicts sound principles of exegesis (uṣūl at-tafsīr).
