به گزارش روابط عمومی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام، پروفسور دکتر اسماعیل سؤلمان یکی از مهمانان نخستین اجلاس بینالمللی حقوق بشر در رهیافت شرق بود؛ وی با ارسال پیامی از تغییر نگاهش نسبت بهایران متأثر از این سفر به یاد ماندنی، نوشت؛ در ادامه متن پیام او را به سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی مشاهده میکنید:
ایران، آه ای ایران!
پس از دریافت دعوتنامه برای ارائه مقاله در ایران، نخستین پرسشی که در ذهنم شکل گرفت این بود: «آیا ایران واقعاً امن است؟» این پرسش مرا بر آن داشت تا بررسیهای دقیقی انجام دهم؛ با همکارانم مشورت کردم، با سفارت مالزی تماس گرفتم و شبکههای اجتماعی را برای رصد وضعیت امنیتی ایران دنبال نمودم. تنها پس از دریافت اطمینانهای رسمی از سوی سفارت مالزی، با حضور در این رویداد موافقت کردم.
ورود من به ایران تمام تصورات اولیهام را به چالش کشید. نه تنها کشور را امن، آرام و با ثبات یافتم، بلکه آن را سرزمینی زیبا و دلانگیز دیدم. ابتکار دولت ایران در برگزاری این همایش حقوق بشری، اقدامی بهموقع و راهبردی بود. دیدگاه شرقی به حقوق بشر، حوزهای کمتر شناختهشده است که نیازمند توجه علمی بیشتر از طریق همایشها و نشستهای آینده میباشد.
همانطور که در جریان سخنرانیها و نشستهای تخصصی همایش بیان داشتم، نیاز فوری به تأسیس «مرکز یا مؤسسهای برای حقوق بشر شرقی» در ایران وجود دارد؛ نهادی که بتواند با رویکردی منسجم و راهبردی، این گفتمان مهم را پیش ببرد. ایران جایگاه ممتاز و مناسبی برای پیشگامی در این عرصه فکری دارد و میتواند نمایندهای پیشرو برای دیدگاههای شرقی و اسلامی در حوزه حقوق بشر باشد.
هدف مشترک ما باید تدوین الگویی اصیل از حقوق بشر شرقیاسلامی باشد؛ الگویی که بهدرستی ارزشها و چارچوبهای فرهنگی ما را منعکس کند. ما آمادهایم تا از این ابتکار حمایت کنیم تا صدای شرق در گفتمان حقوق بشر نهتنها به رسمیت شناخته شود، بلکه به تأثیری جهانی نیز بینجامد. این تنها یک اقدام علمی نیست، بلکه گامی اساسی در جهت استعمارزدایی معرفتی از حقوق بشر است.
پروفسور دکتر اسماعیل سؤلمان
مالزی
إيران… آه يا إيران!
عندما تلقيت الدعوة لتقديم ورقة بحثية في إيران، راودني سؤال مباشر: “هل إيران آمنة حقًا؟” دفعني هذا التساؤل إلى إجراء تحريات دقيقة، حيث استشرت زملائي، وتواصلت مع السفارة الماليزية، وراقبت وسائل التواصل الاجتماعي بشأن الوضع الأمني في إيران. وبعد تلقي تأكيدات رسمية من السفارة الماليزية، قررت المشاركة.
لقد غيّرت زيارتي إلى إيران كل تصوّراتي السابقة. فقد وجدت البلد آمنًا، مستقرًا، وهادئًا، بل ويتمتع بجمال طبيعي وثقافي آسر. إن مبادرة الحكومة الإيرانية في استضافة هذا المؤتمر حول حقوق الإنسان تُعد خطوة ملائمة وذكية في توقيتها. فالرؤية الشرقية لحقوق الإنسان لا تزال مجالًا غير مطروق بما فيه الكفاية، وتستحق مزيدًا من البحث العلمي والنقاش المستمر من خلال مؤتمرات مستقبلية.
كما أكّدت خلال مداخلاتي في جلسات النقاش والحوارات، هناك حاجة ماسة لإنشاء مركز أو معهد مختص بحقوق الإنسان الشرقية في إيران، ليكون بمثابة إطار مؤسسي واستراتيجي لتعزيز هذا الخطاب. وتتمتع إيران بمكانة فريدة تؤهلها لقيادة هذا التوجه الفكري، وتمثيل الأصوات الإسلامية والشرقية في المجال الحقوقي.
ينبغي أن يكون هدفنا المشترك تطوير نموذج أصيل لحقوق الإنسان من منظور شرقي-إسلامي، يعكس منظومتنا القيمية والثقافية. ونحن على أتم الاستعداد لدعم هذه المبادرة، لضمان حضور حقيقي ومؤثر للأصوات الشرقية في الساحة العالمية لحقوق الإنسان. فهذه ليست مجرد مساهمة أكاديمية، بل خطوة جوهرية نحو تفكيك الهيمنة الغربية على المعرفة الحقوقية.
الأستاذ الدكتور إسماعيل سؤلمان
ماليزيا
IRAN OH IRAN
Upon initially receiving the invitation to present a paper in Iran, I found myself contemplating: “Is Iran truly safe?” This prompted me to conduct thorough due diligence – consulting colleagues, contacting the Malaysian Embassy, and monitoring social media regarding Iran’s security situation. Only after receiving official assurances from the Malaysian Embassy did I consent to participate.
My arrival in Iran profoundly challenged my initial apprehensions. Not only did I find the country to be safe, peaceful, and stable, but also remarkably beautiful and captivating. The Iranian government’s initiative in hosting this Human Rights conference has proven both timely and strategically appropriate. The Eastern perspective on human rights remains an underexplored domain that demands further scholarly engagement through future summits and conferences.
As I articulated during conference discussions and panel sessions, there is an urgent need to establish a Center or Institute for Eastern Human Rights in Iran. Such an institution would provide a strategic and focused framework to advance this important discourse. Iran is uniquely positioned to lead this intellectual movement, serving as a vanguard for Eastern and Muslim perspectives in human rights scholarship.
Our collective aspiration should be to develop an authentic Eastern-Islamic paradigm of human rights that properly incorporates our cultural values and normative frameworks. We stand ready to support this initiative, ensuring that Eastern voices in human rights discourse not only gain proper recognition but ultimately make a substantive global impact. This represents not merely an academic exercise, but a crucial decolonization of human rights epistemology.
Prof Dr Ismail Sualman
Malaysia
