«تاریخ حرفه‌ای شفاهی؛ چشم‌اندازها و کارکردها»
کار تاریخ شفاهی، شفاف‌سازی و پاسخ‌مندکردن ادارات و افراد درون حاکمیت است
.
نورائی چهره برجسته تاریخ شفاهی کشور بیان کرد: هدف از تاریخ شفاهی آرشیوی یا تدوینی است. در بخش تدوین، به چاپ کتاب منجر می‌شود اما در بخش آرشیو، هر کس می‌تواند طبق روش خود تحلیل و نتیجه‌گیری کند. آرشیو شفاهی حوزه، ارجح بر کتاب‌هاست. زیرا راستی‌آزمایی کتاب‌ها مشکل است.
وی اظهار داشت: تأسیس تاریخ شفاهی ایران در سال 83 شمسی است که رشته جدیدی است. تاریخ، در گذشته علمی مرده و گذشته‌نگار بود اما امروزه تاریخ، علمی زنده است که به حیات جامعه ورود کرده است. در اوایل قرن بیستم، مشکلی که بروز کرد، ناکارآمدی علم تاریخ بود. مراکز تاریخ‌پژوه، از مورخان سوال کردند که شما به‌عنوان مورخ، قرار است چه کاری انجام دهید که دانش‌آموختگان سایر رشته‌ها نمی‌توانند انجام دهند. لذا به این نتیجه رسیدند که علم تاریخ، به‌درد موضوعات امروز نمی‌خورد.
وی گفت: امروز از آن مسأله به بحران تاریخ‌نگاری و بن‌بست تاریخ‌انگاری در جهان و ایران یاد می‌شود. تاریخ شفاهی با هدف شفاف‌سازی متولد شد و به حیات خود ادامه داد. همه افراد، سازمان‌ها و هر جایی که قرار است برای مردم کاری انجام دهد، فعالیتشان و تجربیاتشان باید ثبت و ضبط شود. فلسفه وجودی تاریخ شفاهی، بحث پاسخگویی در حیات ما در امروز ماست
نورائی گفت: بهتر است کسانی که در میان خانواده و فامیلشان، افراد نامدار و مهم و تأثیرگذاری بوده‌اند وارد این رشته شوند تا اعتبار خانوادگی‌شان، پشتوانه فعالیت تاریخی و علمی آنان قرار گیرد. چارچوبی که بر تاریخ شفاهی حاکمیت دارد، تدوین است.
وی افزود: همچنین اصطلاح‌شناسی نیز اهمیت دارد. مصاحبه‌گری که از یک استاد حوزوی مصاحبه می‌گیرد، باید با اصطلاحات حوزوی آشنا باشد. چینش مطالب در تدوین مطالب نیز مهم است. نکته دیگر اینکه با مصاحبه‌شونده و مصاحبه‌کننده قرارداد دقیق منعقد شود و نوع سوالات، تعهدات و انتظارات، دقیقاً مشخص باشد. تدوین‌گر، روایتِ مصاحبه‌شونده را تغییر می‌دهد. اندازه مجاز از این تغییردادن، باید مشترکات چند مصاحبه در موضوعی واحد باشد.