بسم الله الرحمن الرحیم.
خدمت جناب آقای دکتر فیروزجایی هستیم، تشکر می¬کنیم از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید. جناب آقای دکتر همانطور که مستحضر هستید این روزها سی و نهمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن می¬گیریم؛ در کنار این مراسم شایسته است یک سری نکات فرهنگی در جامعه و به طور خاص در مراکز علمی و فرهنگی از جمله دانشگاه¬ها مورد توجه باشد؛ یکی از این نکاتی که به نظر می¬رسد شایسته¬ی امعان نظر هست این است که به طور کلی انقلاب اسلامی از بدو شکل گیری و پیروزی تا کنون چه تاثیراتی را از حیث ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، علمی و اخلاقی در دانشگاه¬های کشور داشته است؟ با این مقدمه و با این سوال در خدمت حضرتعالی هستیم و استفاده می¬کنیم.
بسم الله الرحمن الرحیم، الحمدلله رب العالمین و به نستعین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین. یاد و خاطره¬ی شهدای عزیز و امام شهدا در ایام مبارک دهه¬ی فجر گرامی باد، همینطور تسلیت عرض می¬کنیم ایام شهادت حضرت فاطمه¬ی زهرا سلام الله علیها را.
انقلاب اسلامی بر دانشگاه¬ها تاثیرات متنوعی گذاشته است، از حیث فرهنگی و اجتماعی اولا محیط دانشگاه و فضای دانشگاه انصافا متحول شد، خاطرم هست با یکی از اساتید دانشگاه در ضیافت افطاری در یکی از دانشگاه¬ها حضور داشتیم ایشان می¬فرمودند وضعیتی که شما الان در دانشگاه¬ها می¬بینید که عده¬ی قابل توجهی از دانشجویان روزه می¬گیرند و در مراسم نماز جماعت و افطاری و ضیافت افطار شرکت می¬کنند و آنچه که الان در مورد وضعیت حجاب اسلامی در بین دختران دانشجو مشاهده می¬کنیم دانشگاه را با وضعیتی که قبل از انقلاب داشتیم خیلی متفاوت کرده است؛ در قبل از انقلاب، دانشگاه¬ها به جای اینکه محل پژوهش علمی و تحصیل علم و شکوفایی علم باشد بیشتر به یک جور مانور تجمل تبدیل شده بود.
نکته دیگر اینکه حکومت سابق اجازه¬ی عرض اندام به جوانان متدین و متعهد نمی¬داد و آنها هم صرفا یکی از گروه¬ها بودند نه اینکه غلبه با اینها باشد ولی به برکت جمهوری اسلامی و خون شهدا و رهبری¬های حضرت امام، بعد از انقلاب محیط دانشگاه، محیط اسلامی شد، البته این به معنای این نیست که صد در صد اسلامی شده باشد، متاسفانه مشکلات و کاستی¬هایی وجود دارد ولی وقتی وضعیت فعلی دانشگاه¬ها را با قبل از انقلاب مقایسه می¬کنیم واقعا فاصله از آسمان تا زمین است و این یکی از دستاورد¬های انقلاب اسلامی در دانشگاه¬ها می¬تواند باشد.
از حیث سیاسی هم باز دانشگاهها بسیار متفاوت شدند؛ دانشجویان قبل از انقلاب فی¬الجمله فعالیت¬های سیاسی داشتند ولی کم¬رنگ بود و عمدتا حالت زیر زمینی و مخفی داشت¬، دانشجویان که فعالیت¬های سیاسی بر ضد سلطنت و دستگاه شاه داشتند تحت تعقیب قرار می¬گرفتند و محدودیت داشتند و از تحصیل ممنوع می¬شدند. گرایش¬های دیگر هم اگر فعالیت¬هایی داشتند در راستای اصلاح و برطرف کردن عیوب تشکیلات نظام و این¬ها نبود ولی بعد از انقلا ب همانطور که در عرصه¬های مختلف آزادی¬هایی شکل گرفت در دانشگاه هم فعالیت¬های مختلف سیاسی شکل گرفت و جریانات سیاسی گوناگون احیانا صد در صد در مقابل هم، عمدتا در خدمت انقلاب و نظام قرار داشتند گرچه ما آسیب¬هایی در این زمینه داشتیم و افراط¬ها و تفریطهایی می¬شود ولی وجود گرایش¬های سیاسی مختلف در بین دانشجویان و فعالیت¬هایی که نهاد¬ها و تشکیلات مختلف دانشجویی انجام می¬دهند نشان می¬دهد که دانشگاه از نظر سیاسی واقعا فعال شد و یکی از جریان های جدی که در کشور در مقام نقد، البته نقد روی هم رفته دلسوزانه، برای دولت¬های مختلف مشاهده می¬شود گروهایی هستند که در دانشگاها به پا خاستند خواه در مقام دفاع از دولت¬ها باشند خواه در مقام نقد و این وضعیت دانشگاها را با قبل از انقلاب خیلی متفاوت کرده است.
از حیث علمی هم نظر به اینکه از یک سو این دانشجویان نظام و انقلاب را برآمده از رای مردم می¬دانند و از سوی دیگر زمینه را برای فعالیت¬های علمی فراهم می¬بینند روی هم رفته فعالیت-های علمی که بعد از انقلاب در د انشگاها صورت گرفته بسیار برجسته¬تر و چشم¬گیر¬تر از فعالیت-هایی است که قبل از انقلاب بود . دستاورد¬هایی که در عرصه¬های علمی مختلف مانند عرصه هسته-ای عرصه نانو¬تکنولوژی و عرصه هوا فضا و موارد گوناگون دیگر اتفاق افتاده واقعا بی¬نظیر است. قبل از انقلاب احساس خود باختگی و خودکم بینی پررنگ¬ بود ولی بعد از انقلاب می¬بینیم که همانجوری که امام فرمود که ما باید باور کنیم که می¬توانیم، شعار ما می¬توانیم در ذهن و ضمیر دانشجویان جا گرفته و قله¬های علم فتح شد و این از برکات انقلاب اسلامی است .